Kropelka

Cześć. To ja. Twoja kropelka.
Po kropelce spada gorycz
porażek. Łkań, przekleństw,
burz nieposkromionych.

Choć w malutkiej główce
wiele natrętnych myśli.
słowa nie przechodzą przez gardło
ani w czyny.

Zaburzają jasność,
dotykają ciemności. Kropelka
drugiej kropelki po omacku szuka.
Ale nie znajduje miejsca na swe serce
i nikt już do niego dzisiaj nie zapuka.

Kropelka tłumi krople,
w tęczówkach nie widać tęczy,
tylko nieba błękit
ciepło jej odbiera.

I wraz z każdym mocnym
wiatru mroźnym tchnieniem,
kropelka po kropelce
deszczu obumiera.


---

***

powiedztowierszem

Iskierka

Kiedy usta drżą milczeniem
wymownym jak
spojrzenie które oczu moich
nie sięga

zapalam świeczkę i ogrzewam
duszę,
w potoku smutnych wzruszeń
 - jedna, płonąca iskierka.

Ogrzeję słowem
twoje oczy mokre,
ramieniem ukoję
najdotkliwsze rany

i spojrzę prosto
w te oczy milczące,
i milczenia najcięższe
opadną kajdany.

I może niedługo,
choć jeszcze nie teraz,
moja mała skierka
Twoją znów obudzi

i oczy Twe innym
wypełni żywiołem,
i serce, zamknięte,
do życia pobudzi.

***

powiedztowierszem

Nie przeminie

Kropla deszczu na dłoni

linii życia strzeże,

stoimy przemoknięci

odmawiając pacierze:

wzrok wbity w ziemię,

w marmurową płytę,

ręka rękę trąca

jak konie kopytem.

Małe światła błyszczą

miłości płomieniem,

wypuszczając w eter

życia małe tchnienie.

Oczy - nieobecne

szukają w przeszłości

Waszych przeżyć wspólnych,

smutków i radości.

Wargi słone od rozstań

i serca krwawiące,

dusze za obecnością

(nie)obecnych tęskniące.

Dzisiaj wszystkich jednak

żegnamy spokojnie

bez żalu, bez trwogi

 - po cichu, dostojnie,

nawet jeśli chociaż

jedna łza popłynie

 - na dowód, że pamięć o nich

nigdy nie przeminie.

***

powiedztowierszem

Upiorna bajka

pająk zaplątał sieć
wkoło mnie
zegar dwunastą
wybił na ścianie
a w mojej głowie
setki wspomnień
i myśli poplątane.

wskazówki drgają nieustannie
za okno patrzę mimochodem
nagle dreszcz przeszedł całą skórę
wiatr srogim zawiał chłodem.

środek pokoju jakby pusty
a jednak czuję czyjeś drgnienie
coś wnet porusza kosmyk włosów
na ścianie przejmującym cieniem

coś kroczy, dotykając strachem
mej ręki jak kawałka serca,
jak mysz co wciąż pod miotłą siedzi
i straszy kiedy szuka sera.

jednak nie mysz, a wiatru podmuch
okna na oścież pootwierał
i wnet, gdzieś z bliska, szept upiorny,
serca skorupę zaczął zdzierać

w kominku ognia płomień zagasł
zamigotały srebrne płaty
i ciepły kąt z piecykiem miłym
naraz stały się lodowate

Cień jakby nagle się poruszył
i zaczął tańczyć, zwariowany
nagle ujrzałam, co przedstawiał
 - stała tuż za mymi plecami

blada panienka w białej sukni
z koronkowymi falbanami
podchodziła, coraz już bliżej
 z ostrymi jak brzytwa widłami

wzrok pełen zemsty i szaleństwa
choć zemsty powód jest nieznany
widzę w jej oczach błysk zwycięstwa
a gdy podchodzi już do ściany

chcąc dźgnąć widłami moje oczy
rozszarpać ciało na kawałki,
to wszystko nagle z oczu znika
jakby jedynie częścią bajki

było i nie zdarzyło nigdy.
I może nigdy się nie stało.

A może kiedyś się wydarzy
lecz, póki co
- wierszem ostało.

***

powiedztowierszem

** [a co, jeśli...]

A co jeśli
jednak
byłoby możliwe

przeżyć wspólnie nawet
tysiąc wiatru westchnień

zliczyć gwiazd tysiące
na polanie siedząc

miłość do płuc
wdychać
i nią wciąż
wypełniać powietrze?

Jeśli dziś za rękę
tę samą dziewczynę
łapię co lata wstecz
nieśmiało łapałem

i wiem, że od tamtej pory
nic się nie zmieniło
bo ja ją
w swym sercu
na wieki
schowałem

***

powiedztowierszem

A niech pada

A niech pada

niech zmoczy

od stóp do głów

kropla za kroplą

może obudzi mnie

o poranku

ciepło dłoni 

z filiżanką herbaty

niewymuszone uśmiechy

niech pada

szaroniebieskie oczy

zaleje nadzieją

bladym świtem

obudzi znany zapach

i znów będę zbierać irysy.

w przykrótkiej sukience

- kiedy pada - 

moknę

lecz moknąć się nie boję

choć wcześniej przed nim uciekałam

dziś w deszczu ze spokojem stoję.

***

powiedztowierszem

Nadzieja

wiatr
piaskiem
zamyka oczy

w kolejce po radość
błąka się Nadzieja

czas w palcach
tonie
ziarnami wciąż sypie

ja stoję w kolejce
choć ledwo już dyszę

jednym haustem
kolejny
zachód słońca łapię

Zefir targa mi włosy
wywracając mapę

zmieniając bieg ścieżki
pójdę w inną stronę

zejdę z tronu
zdejmę pogardy koronę

obrócę ku słońcu
ku wieczornym tęczom

wezmę za rękę dziewczynkę
(z jej niewinnością dziecięcą)

uśmiechnę do przechodnia
kwiat mu piękny wręczę

prześlę ciepło tak jak
potrafię najpiękniej

znajdę drogę która
przyświecać mi będzie

---

może znajdę na niej
Nadzieję zaginioną

z wywróconym tronem
i złamaną koroną

pójdę za nią
po ścieżce

do samego
końca

ostatniego tchnienia
i uśmiechu słońca

a ostatniej kropli
nie podszyję deszczem

ona popłynie nadzieją
spełnieniem
i szczęściem.

 ***

powiedztowierszem

Gdy przeszłość pyta się o Ciebie

Gdy przeszłość pyta się o Ciebie
przyszłości w różu Ci nie wróżąc
podaje rękę odkrywając
co do dziś było warstwą kurzu

Śmieje się w twarz gdy mówisz: przestań
kartami grając wciąż nowymi
i teraźniejszość wciąż zmieniając
burzy stabilne podwaliny

I nie ostrzeże ani słówkiem
nie szepnie nie uprzedzi wcześniej
wróci silniejsza, aby znowu
otworzyć raz zamknięte serce

 ***

powiedztowierszem

[...]

Nie ma dziś dla mnie uśmiechów

moje niebo. W garści jeszcze zapas 

kropel trzyma. Puści, kiedy burza

emocjami zgęstnieje. Gdy wiatr

kolejne wspomnienia przywieje...

... wypuszczając lawinę chaosu

i ocean pragnienia - na chwilę,

aby potem - ulec zapomnieniu.

***

powiedztowierszem

Niebieskie irysy

Pęknięte struny

Nie zagrają jak kiedyś.

Usta przemilczą

Że słońca już nie ma.

Dom pachnie dziś

Niebieskimi irysami

Deszczowe myśli między

niewypowiedzianymi słowami.

 ***

powiedztowierszem

Łatwiej

Mówią, że prościej znaczy lepiej,

ale nie zawsze jest możliwość

chwili ciepłą nocą 

do siebie przytulenia

opowiedzenia sobie więcej

niż jedno mrugnięcie oczu

i ziarenka wątpliwości

w głowie zasadzenia

by nie bać się z myślami

niczym w ogień skoczyć.

Mówią: to takie proste

 - i kończą na mówieniu 

...bo czasami łatwiej

jest milczeć w cierpieniu.

 ***

powiedztowierszem

Wstęga

nie
nie wtapiasz się
w ten ciężar bólu
bo unosi Cię
dziś
woda
masz

skrzydła
które
wznoszą
aż do nieba

oczy
widzące
więcej
niż wzrok
sięga

i moje słowo
że dobro zło zabije

na szczycie masztu
niczym wiotka wstęga

 ***

powiedztowierszem

Zachowam Cię.

Przypomina

jak pięknie było kiedyś

Twój niepewny kącik

na policzku

kropla za kroplą.

Czekałabyś i wieczność

a ja i tak nie znalazłbym

miejsca.

Nie poruszę dla Ciebie gór

i oceanów.

Nie umrę za nas

ale nie zapomnę

i niczym w garści

kwiaty polne 

zachowam w sercu 

resztki wspólnych

wspomnień.

 ***

powiedztowierszem

Logowanie do życia

Zapłakało nad Tobą

niebo. Policzki

ma mokre i tchu już

mu powoli brak.

Gdzie jesteś..?

Chodź do mnie.

Uśmiechnij się

do deszczu

i do słońca.

Do szarości

i do tęczy

tuż przed Twoim

blokiem.

Obudź się

i zaloguj

do życia.

 ***

powiedztowierszem

Wiosenna melancholia

Wróciła do nas
bez uśmiechu
na ustach smutek
i poruszenie.

Cierpiała
siarczystym
deszczem
wlewając
w nas
krople

zasiewając
ból
ciężkość bytu
melancholię

z nadzieją
traw
nieba
i Matki Ziemi

że się odmieni

i w odbiciu kałuży
nareszcie

wyjrzy
słońce.

***

powiedztowierszem

Połączyło nas Niebo

Wiesz, ona uśmiecha się do nas.

Widzę jej usta, w tafli

jeziora tęsknota.

Pejzaż nieba

przywołuje

wspólne wspomnienia...

łącząc

chłód

i ciepło

gdy Jej imię

ponownie

odmieniasz.

***

powiedztowierszem

Sponiewierane szczęście

Deszcz.
Pogoda
wiąże nam ręce
i języki.

Ciepło

gdy uśmiechem
dopieszczam serce.

Razem
z błota
wyjdziemy

by móc
do płuc

znów
wdychać
szczęście.

***

powiedztowierszem

Bez lęku

Każdy nowy dzień

do siebie bez lęku przytulać,

każdą zimną noc

ciepłem warg drżących rozgrzewać,

każdy przykry sen

dobrym "dzień dobry" przeganiać,

nie bać się o los

by bez tchu

swą duszą

móc śpiewać...

***

powiedztowierszem

Chcę być Twoją Walentynką

Chcę być Twoją Walentynką

i dla Ciebie wiersze pisać,

chcę utulać Cię słowami,

kiedy zechcesz - proszę, czytaj.

W inwokacji Cię dziś ujmę,
jutro zamknę w metaforach,
będziesz moją wierszy muzą,
to dla Ciebie spłyną słowa...

Wiatr nam chłodny czoła muśnie,
śnieg wspomnienia nam przywoła,
w białym puchu z Tobą usnę,
póki dzień nas nie zawoła.

A nad rankiem, swymi dłońmi
moje zmarszczki zbudzisz ciepłem
i ogrzejesz, tak jak kiedyś,
gdy oddałeś mi swe serce.

Więc chodź, miły, do mnie teraz,
i wejdź między wiersza wersy
ja napiszę Ci poemat
świat się znowu stanie lepszy...

Twoje ręce, moje słowa,
nie potrzeba będzie więcej,
w Walentynki, i w dzień każdy-
póki nasze biją serca.

***

powiedztowierszem

Za oknem

Rozlało się za oknem
mleko. Śnieżne płaty

jasne jak dusza anioła.
Rozpuszczone

spływają po dłoni
zziębniętej...

...nocą budząc czule
ciała zamarznięte.

***

powiedztowierszem

Na końcu świata...

a gdyby tak znaleźć się gdzieś na końcu świata
błądzić
krwawić
wołać
i do jutra przeżyć
z  różnych zdarzeń lawiną
co dzień musieć mierzyć
z bólu krzyczeć głośno jakby z ręki kata.

słońca czerwono-różowe
cienie móc podziwiać
i do nocy zimnych
sennie móc uśmiechać
i z łąk kolorowych
pentsemony zrywać
i ich chłodnym pięknem
oko móc pocieszać.

myśli swe nagminne w tylną kieszeń chować
o powrocie chęci
w zapomnienie rzucić.
z odurzenia umysł
szybko móc ocucić

i uczyć się

kochać
być
i żyć

od nowa

***

powiedztowierszem

[...błądzimy]

a my błądzimy

po snów cienkiej

granicy

spełniając

swe marzenia

na drugim

końcu świata

z sercami otwartymi na 

kolory nocy

i bezkres oceanu

błądzimy - póki nie spoczniemy 

pod drewnem

kurhanu 

***

powiedztowierszem