Nie przeminie

Kropla deszczu na dłoni

linii życia strzeże,

stoimy przemoknięci

odmawiając pacierze:

wzrok wbity w ziemię,

w marmurową płytę,

ręka rękę trąca

jak konie kopytem.

Małe światła błyszczą

miłości płomieniem,

wypuszczając w eter

życia małe tchnienie.

Oczy - nieobecne

szukają w przeszłości

Waszych przeżyć wspólnych,

smutków i radości.

Wargi słone od rozstań

i serca krwawiące,

dusze za obecnością

(nie)obecnych tęskniące.

Dzisiaj wszystkich jednak

żegnamy spokojnie

bez żalu, bez trwogi

 - po cichu, dostojnie,

nawet jeśli chociaż

jedna łza popłynie

 - na dowód, że pamięć o nich

nigdy nie przeminie.

***

powiedztowierszem