Zaczarowałam
wszystkie pędzle świata
abyśmy mogli spocząć
przy tym
brzegu rzeki
jak w 'Zarzeczu' Jana vel Nepomucena
gdzie raj wydaje się
niedaleki
gdzie dusze śpiewają
oczy słońcem cieszą
gdzie Ty jak w filharmonii trzymasz moją
rękę
i siedzimy spleceni
magią krajobrazu
w spokoju
w nadziei
i bez zbędnych dźwięków
w oddali łódź
popłynie
nad nami chmur cisza
a wiatr
nas lekko
do snu ukołysze
i będziemy marzyć
i snuć piękne wizje
na tej trawie zielonej
naszej małej obczyźnie
i pofruniemy
wedle Twego pędzla do
krainy co zwie się
Wieczną Radością
-
więc chodź, pomaluj mój świat swoją farbą
zwaną
potocznie
po prostu - miłością.
***
powiedztowierszem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za wszelkie komentarze. Wulgaryzmy oraz komentarze wyjątkowo obraźliwe będą usuwane.