Gdy zgaśnie światło

A, gdy na dłuższą chwilę, duże zgaśnie światło,

zabierając nam garść promieni i błękit nieba,

- weź mnie za rękę i prowadź przed siebie,

pod stopami naszymi niech chowa się ziemia.

Prowadź mnie przez brunatne lasu gęstwiny,

w szarości zaschłych gałęzi, w leśne niepokoje;

prowadź mnie przez swój ból, bagna pełne smutku -

skrwawionymi stopami wejdę w twe nastroje.

I będę ci włosy dłonią swą odgarniać,

i drugą - tą splamioną - niżej nieco dotykać,

i słodkich maciejek wonią z tobą delektować,

aby razem to samo powietrze móc wdychać.

I będziemy siedzieć przy naszym jeziorze,

dopóki ciemność nie zniknie, światło znów nie wzniesie,

a gdy jasność nastąpi - podejdziemy ku niej,

niech los nas od dziś razem przez ciemności niesie.

***

powiedztowierszem