Antywalentynka

Wyrzuciłam Twoje rzeczy

po raz czwarty, piąty może

chyba teraz nie zaprzeczysz -

- nawet ksiądz nie dopomoże.

Twe skarpetki na dywanie

 - ile jeszcze mam powtarzać

byś pozbierał je, kochanie?

To się już nie będzie zdarzać!

Albo Twoje gadki śmieszne,

żem twym pysznym pulpecikiem!

Myślisz - jakie to pocieszne,

Myślę 'A Ty, łajzo, batonikiem!'

Lecz, co mnie naprawdę mierzi,

to jest oczu Twoich nicość,

wzroku tego już nie zdzierżę,

mówię sobie, w duszy krzycząc... 

I choć zniosłabym to wszystko,

to jednego już nie zniosę -

widzieć dłużej z Tobą przyszłość...

...więc dziś o samotność wnoszę.

***

powiedztowierszem