Gdy zgaśnie światło

A, gdy na dłuższą chwilę, duże zgaśnie światło,

zabierając nam garść promieni i błękit nieba,

- weź mnie za rękę i prowadź przed siebie,

pod stopami naszymi niech chowa się ziemia.

Prowadź mnie przez brunatne lasu gęstwiny,

w szarości zaschłych gałęzi, w leśne niepokoje;

prowadź mnie przez swój ból, bagna pełne smutku -

skrwawionymi stopami wejdę w twe nastroje.

I będę ci włosy dłonią swą odgarniać,

i drugą - tą splamioną - niżej nieco dotykać,

i słodkich maciejek wonią z tobą delektować,

aby razem to samo powietrze móc wdychać.

I będziemy siedzieć przy naszym jeziorze,

dopóki ciemność nie zniknie, światło znów nie wzniesie,

a gdy jasność nastąpi - podejdziemy ku niej,

niech los nas od dziś razem przez ciemności niesie.

***

powiedztowierszem

Antywalentynka

Wyrzuciłam Twoje rzeczy

po raz czwarty, piąty może

chyba teraz nie zaprzeczysz -

- nawet ksiądz nie dopomoże.

Twe skarpetki na dywanie

 - ile jeszcze mam powtarzać

byś pozbierał je, kochanie?

To się już nie będzie zdarzać!

Albo Twoje gadki śmieszne,

żem twym pysznym pulpecikiem!

Myślisz - jakie to pocieszne,

Myślę 'A Ty, łajzo, batonikiem!'

Lecz, co mnie naprawdę mierzi,

to jest oczu Twoich nicość,

wzroku tego już nie zdzierżę,

mówię sobie, w duszy krzycząc... 

I choć zniosłabym to wszystko,

to jednego już nie zniosę -

widzieć dłużej z Tobą przyszłość...

...więc dziś o samotność wnoszę.

***

powiedztowierszem

Nadzieja na wiosnę

Tej nocy gwiazd tysiąca blask
odbija się w kałuży tafli,
światła mgnieniem padając na
setki przyblakłych fotografii.

W tę wyjątkową, chłodną noc,
ach! - nawet księżyc się uśmiecha,
w rogala złotego zwija się...
...i tylko ja wciąż na coś czekam.

Seledynowe traw pościele
zginęły, gdzieś, w odmętach przeszłości,
i choć już nieco jest weselej,
wciąż myślę: byleby do wiosny.

Mróz jeszcze szczypie mi policzki,
oczy dość często wilgotnieją,
i Ty smakujesz tak inaczej,
ja jednak czekam, wciąż  - z nadzieją,

że już niedługo lód stopnieje,
powrócą ciepłe noce, dni,

bo kiedy znowu przyjdzie wiosna
jej letni wiatr osuszy łzy.

***

powiedztowierszem

Nie przeminie

Kropla deszczu na dłoni

linii życia strzeże,

stoimy przemoknięci

odmawiając pacierze:

wzrok wbity w ziemię,

w marmurową płytę,

ręka rękę trąca

jak konie kopytem.

Małe światła błyszczą

miłości płomieniem,

wypuszczając w eter

życia małe tchnienie.

Oczy - nieobecne

szukają w przeszłości

Waszych przeżyć wspólnych,

smutków i radości.

Wargi słone od rozstań

i serca krwawiące,

dusze za obecnością

(nie)obecnych tęskniące.

Dzisiaj wszystkich jednak

żegnamy spokojnie

bez żalu, bez trwogi

 - po cichu, dostojnie,

nawet jeśli chociaż

jedna łza popłynie

 - na dowód, że pamięć o nich

nigdy nie przeminie.

***

powiedztowierszem

Upiorna bajka

pająk zaplątał sieć
wkoło mnie
zegar dwunastą
wybił na ścianie
a w mojej głowie
setki wspomnień
i myśli poplątane.

wskazówki drgają nieustannie
za okno patrzę mimochodem
nagle dreszcz przeszedł całą skórę
wiatr srogim zawiał chłodem.

środek pokoju jakby pusty
a jednak czuję czyjeś drgnienie
coś wnet porusza kosmyk włosów
na ścianie przejmującym cieniem

coś kroczy, dotykając strachem
mej ręki jak kawałka serca,
jak mysz co wciąż pod miotłą siedzi
i straszy kiedy szuka sera.

jednak nie mysz, a wiatru podmuch
okna na oścież pootwierał
i wnet, gdzieś z bliska, szept upiorny,
serca skorupę zaczął zdzierać

w kominku ognia płomień zagasł
zamigotały srebrne płaty
i ciepły kąt z piecykiem miłym
naraz stały się lodowate

Cień jakby nagle się poruszył
i zaczął tańczyć, zwariowany
nagle ujrzałam, co przedstawiał
 - stała tuż za mymi plecami

blada panienka w białej sukni
z koronkowymi falbanami
podchodziła, coraz już bliżej
 z ostrymi jak brzytwa widłami

wzrok pełen zemsty i szaleństwa
choć zemsty powód jest nieznany
widzę w jej oczach błysk zwycięstwa
a gdy podchodzi już do ściany

chcąc dźgnąć widłami moje oczy
rozszarpać ciało na kawałki,
to wszystko nagle z oczu znika
jakby jedynie częścią bajki

było i nie zdarzyło nigdy.
I może nigdy się nie stało.

A może kiedyś się wydarzy
lecz, póki co
- wierszem ostało.

***

powiedztowierszem